Her köşesinde bir şeyler var, darmadağınık..
Ama şimdi karanlık
Yatağın üstündeki bilgisayarımın ışığı
Duruma göre devreye giren akıllı ısıtıcım
Ekranda iki hüzünlü yüz
Penceremden süzülen sarımtrak ışık
Sızlayan sırtımı rahat ettiren vefalı yarim; yastığım..
Karanlıkta bile seçilen, gözlerini üzerime dikmiş kitaplarım
Sessizliğin içindeki en güçlü ses ; nabzım
Nefesimin bedenimde yarattığı minik titreşimler
Nasıl da ağır,nasıl da anlamlı şimdi gün içinde defalarca açılıp kapanan göz kapaklarım
Kirpiklerim aralarında konuşuyorlar sanki
Benim bilmediğim, anlayamadığım bir dilleri var gibi..
Görebiliyorum kalbimi !
İçimde bağıran biri gibi..
Zihinde değil herşey bence
Hepsi bir uydurmaca
Biri var içimde biliyorum ; hiç görmediğim, yalnızca hissettiğim
Duyumsadığım, belki tahmin ettiğim
Bir bildiğim 'ben' var, zihnimin,tüm kumandalarımın aziz sahibesi
Bir de başka bir 'ben' var içimde adı kalp diye bilinesi
Gel zaman git zaman kalp demeyi öğretmiş zihnimin efendisi
Nasıl duyulası, öyle söylenesi
Saklanmış, itilmiş en içerilere bizimkisi
Nam-ı diğer kalbim, benim güzel benim çıkmak istiyor,biliyorum..
Bıktı avazı kadar bağırıp, fısıltıdan öteye geçememekten
Sıkıldı bu devlerin arasındaki cüceliğinden
İşte şimdi tam zamanı ' efendi ben ' senden gitmekten
Ben güzelim, hoşum 'güzel ben' imin uğrundaki kimsesizliğimden
Var biraz da sen düşün, sen yan olduramadığın, gördüremediğin gerçekliğinden..
